Είναι από τους ανθρώπους που του αρέσει να μιλάει πολλές ώρες για μπάσκετ. Τεκμηριώνει με… μαθηματική ακρίβεια όλες τις απόψεις του για την… πορτοκαλί θεά και συνάμα εκφράζει τους προβληματισμούς του για φλέγοντα ζητήματα. Ο λόγος για τον ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ Ρέθυμνο Cretan Kings, Κωστή Ζομπανάκη, που μιλάει στα «Ρ.Ν.» για όλους και για όλα.
Στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα στους φίλους του Ρεθύμνου: «Μόλις αρχίσαμε να χτίζουμε τον σύλλογο. Θέλουμε να μείνουμε για πολλά χρόνια». Επίσης, ξεκαθαρίζει πως θα δοθεί μεγάλη βαρύτητα στο… νέο «Μελίνα Μερκούρη», που είναι κάτι που θα μείνει στην πόλη. Αναλύει τους λόγους της φετινής πορείας και τα λάθη που έγιναν και συνάμα εκφράζει τους προβληματισμούς του για τη Λίγκα και τη διαιτησία. Τονίζει πως θα ήθελε μείωση των Αμερικάνων παικτών και αποκαλύπτει πως ο νέος τεχνικός διευθυντής, Σταύρος Μυκονιάτης, έχει ρίξει όλο το βάρος στις μικρές ηλικίες.
– Πώς αντιμετωπίζεται το γεγονός πως η ομάδα βρίσκεται στη δυσκολότερη βαθμολογικά θέση από τότε που αναλάβατε τα ηνία της;
«Ο αθλητισμός έχει τα πάνω και τα κάτω. Από την στιγμή που ασχολείσαι σοβαρά με τον αθλητισμό, δέχεσαι και τις νίκες και τις ήττες. Δεν πας σπίτι να αυτοκτονήσεις. Δεν καταστροφολογώ. Δεν μπορείς να είσαι πάντα εκεί που θες να είσαι».
-Τι δεν πήγε καλά και το Ρέθυμνο Cretan Kings παλεύει για την παραμονή;
«Κάνοντας μία λίστα πραγμάτων που μας έχουν φέρει σε αυτήν την θέση, νομίζω το μεγαλύτερο είναι η ύπαρξη νέων ομάδων που έχουν κάνει μεγάλα μπάτζετ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό έχει συμβεί σε 2 χρόνια. Αυτές οι ομάδες είναι ο Προμηθέας Πατρών, ο Ήφαιστος Λήμνου, ο Χολαργός, το Περιστέρι και πριν από 3 χρόνια η ΑΕΚ. Άρα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε 5 ομάδες που έχουν βάλει πολλά χρήματα. Εμείς, οι παραδοσιακά μικρομεσαίοι όπως μας λένε και παρόλο που δεν μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτή η έκφραση, το Λαύριο, ο Κολοσσός Ρόδου και η Κύμη, δεν είναι σύμπτωση το ότι δεν πάμε καλά. Διότι εμείς δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτήν την πορεία. Εμείς θέλουμε να είμαστε συνεπείς και να έχουμε διάρκεια. Αυτό τι εκφράζει; Το ότι εμείς θέλουμε να μείνουμε για πολλά χρόνια. Αν τα ξοδέψεις όλα σε ένα χρόνο, τότε δεν μπορείς να μείνεις για πολλά χρόνια. Χρειάζεται 20, 30, 40 χρόνια για να χτίσεις ένα όνομα, ένα brand. Για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να μείνεις για χρόνια σε μία ομάδα. Αυτό θέλει μακροχρόνιες βλέψεις. Δεν μπορείς σε μία χρονιά να καταστρέψεις τα σχέδιά σου. Εγώ που είμαι σε επαφή με αυτές τις ομάδες και ειδικά με τη Ρόδο, που θεωρώ εξαιρετικά σοβαρή ομάδα, και μείς και αυτοί δεν ανέβασαν το μπάτζετ. Πιστεύω πως μερικές από αυτές τις ομάδες που περιέγραψα, δεν θα είναι στη λίγκα σε 2 χρόνια. Πιστεύω ότι τα λεφτά που έβαλαν ή είναι πρόθυμοι να βάλουν, δεν περίμεναν να βάλουν τόσα πολλά. Δηλαδή ο σχεδιασμός τους ήταν πρόχειρος. Και δεν πρέπει εμείς να το πληρώσουμε αυτό. Με τίποτα. Εγώ σαν Κωστής δεν είμαι διατεθειμένος να το κάνω».
– Εκτός αυτού, όμως, έγιναν και κάποιες επιλογές παικτών που δεν απέδωσαν.
«Το πρώτο πρόβλημα ήταν οι μεγάλες διαφορές στα μπάτζετ. Οι παίκτες που συνήθως εμείς χτυπάμε, ξαφνικά διπλασιάστηκε η τιμή τους μέσα σε 2 χρόνια. Και για τους Έλληνες και για τους ξένους. Μπαίνοντας τώρα σε μπασκετικές λεπτομέρειες. Πρώτον, σχετικά με το στυλ μπάσκετ που παραδοσιακά παίζουμε. Το άναρχο. Μπορείς να βρεις λαβράκια. Αν θα παίξεις όμως σετ παιχνίδι, πιο τακτικό μπάσκετ, θέλεις ακριβούς παίκτες. Και παίκτες που είναι στη λίγκα χρόνια. Αυτοί είναι πάρα πολλοί ακριβοί.
Δεύτερον. Ατυχίες. Μαζί με τον Σταύρο Μυκονιάτη, που τότε ήταν ο προπονητής και τώρα είναι ο τεχνικός διευθυντής, κάναμε ένα πλάνο που βασιζόταν στο πως θα παίξουμε. Είχαμε αποφασίσει το ρεθεμνιώτικο στυλ που είναι «τρέχω». Για να τρέξεις, θέλεις συγκεκριμένους αθλητές. Σέντερ που τρέχουν και κόβουν, γιατί αν αλλοιώσεις σουτ, σου δίνει την ευκαιρία να τρέξεις. Δεν ήρθαν τέτοιοι. Για τον Ακόλντα Μανιάνγκ δεν μας είπε ο ατζέντης πως δεν έχει διαβατήριο. Ο Τζόρνταν Ουάσιγκτον είχε κάποια θεματάκια. Άρα, βρεθήκαμε χωρίς σέντερ 2 εβδομάδες πριν από την έναρξη της σεζόν. Εκεί εμφανίστηκε ο φίλος μας ο Κιθ Κλάντον που είναι ένας εγκεφαλικός παίκτης με εξαιρετικές κινήσεις στο ποστ, αλλά είναι αργός. Αυτό δημιούργησε μία ομάδα με διχασμένη προσωπικότητα. Με έναν σούπερ γρήγορο πλέι μέικερ, τον Τζαμπρίλ Ντούραμ, ο οποίος δεν μπορούσε να παίξει με τον Κλάντον. Επιλέξαμε να χτίσουμε την ομάδα γύρω από τον Κλάντον που ήταν φοβερός με τον ΠΑΟΚ πριν 2 χρόνια. Αλλά όταν ήταν στον ΠΑΟΚ έπαιζε 26 λεπτά ανά παιχνίδι ο Απόλλων Τσόχλας. Εμείς, όμως, δεν είχαμε Απόλλων Τσόχλα… Άρα, διώξαμε τον Ντούραμ (σ.σ. πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις με την Ρίγα στην VTB) και «χτίσαμε» στον Κλάντον. Όμως έκανε την χειρότερη χρονιά της καριέρας του, μέχρι τα τελευταία παιχνίδια που πήγε πάρα πολύ καλά. Όσον αφορά το «2». Επενδύσαμε στον Κάρλτον Γκάιτον, αλλά στη συνέχεια διαπιστώσαμε πως είχε δισκοπάθεια. Θέλαμε να στηριχτούμε σε αυτόν, 29 ετών και με καλές χρονιές σε Ιταλία και Γερμανία. Επίσης, εξαιρετικό παιδί. Εξαιρετικά παιδιά όλοι οι αθλητές μας. Εκεί βρήκαμε καλό αντικαταστάτη. Τον Στιβ Μπαρτ. Αλλά δεν βρήκαμε ποτέ πλέι μέικερ. Παίζαμε με ακόμα ένα γκαρντ (σ.σ. Ελάιζα Τζόνσον), αλλά δεν είναι πλέι μέικερ. Γιατί δεν βρήκαμε πλέι μέικερ; Γιατί δεν βρήκαμε. Δεν υπήρχε στην αγορά πλέι μέικερ, όχι στις δικές μας τιμές, αλλά ούτε κοντά στις δικές μας τιμές… Για να μπορέσεις να πάρεις τον Στιβ Μπαρτ, θα πρέπει να έχεις κάποια παιδιά που δεν κοστίζουν τόσο πολύ (σ.σ. Μπρέισι-Ντέιβις). Επίσης, περιμέναμε πολλά από τον Τράβις Ντάνιελς στην 2η του χρονιά. Πιστεύω πως του ζητήσαμε περισσότερα από αυτά που πραγματικά μπορεί να κάνει. Είναι ένας καταπληκτικός αθλητής, με ταλέντο. Είναι όμως παίκτης ομάδας. Δεν θέλει να είναι ο πρωταγωνιστής. Έτσι διαλύθηκε ψυχολογικά. Τώρα που είναι μέλος μιας ομάδας και του ζητάς 10 πόντους, 6 ριμπάουντ και «σκυλίσια» άμυνα, το κάνει. Άρα, μας έλειπε ένας πλέι μέικερ. Πήραμε πλέι μέικερ, τον Άντονι Χίκι. Τώρα… εμένα μου αρέσει το στυλ μπάσκετ που παίζαμε. Με πολύ τρέξιμο. Έχω μία πάγια άποψη ότι τις ομάδες που έχουν ξοδέψει πολλά λεφτά, που έχουν παίκτες έμπειρους, εγκεφαλικούς, που ξέρουν την Λίγκα… μόνο «ινδιάνικα» θα τους κερδίσεις. Δεν μπορείς εσύ να τους ανταγωνιστείς με το ίδιο στυλ παιχνιδιού αν έχεις τα μισά λεφτά».
– Με τον Ντάνιελ που τον αποκτήσατε και πήγε στο Περιστέρι;
«Αυτό ήταν τραγικό. Ημίψηλος και γρήγορος σέντερ. Στη ζωή κάνεις πλάνο και μένεις με το πλάνο… Αν αλλάξεις το πλάνο, πρέπει να το υποστηρίξεις…».
– Μία περίπτωση γκαρντ ήταν ο Βασίλης Τολιόπουλος που έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό. Ενδιαφερθήκατε;
«Δεν μας τον έδιναν. Βέβαια, θεωρώ πως δεν είναι πλέι μέικερ. Πλέι μέικερ είναι ο Νώντας Παπαντωνίου. Ίσως ο Φώτης Βασιλόπουλος».
– Μετανιώσατε που δώσατε τα ηνία στον Σταύρο Μυκονιάτη;
«Όχι. Καθόλου. Άξιζε αυτήν την προσπάθεια και νομίζω με αυτά που συνέβησαν, με όλα αυτά που αναλύσαμε παραπάνω, κανένας προπονητής δεν θα είχε πάει καλύτερα. Ειλικρινά το πιστεύω».
– Και τις προηγούμενες χρονιές κάνατε αλλαγές παικτών για διάφορους λόγους. Σας κοστίζει πολλά περισσότερα από το να πείτε πως παίρνουμε 4 έμπειρους παίκτες και τους πλαισιώνουμε με 2 πρότζεκτ;
«Όχι. Το κόστος της αλλαγής είναι μικρότερο από το να πας σε ένα τέτοιο πλάνο. Είναι τόσο μεγάλο το κόστος των έμπειρων στην Ελλάδα αθλητών, που δεν μπορούμε να πάμε σε ένα τέτοιο αριθμό».
– Συνοψίζοντας οι λόγοι της φετινής πορείας είναι τρεις.
«Η υπέρβαση των άλλων ομάδων. Δεν μείναμε πιστοί στο πλάνο… παίζουμε μπάσκετ Ρεθύμνου και οι ατυχίες. Και μερικές φορές συμβαίνουν και πράγματα, όπως π.χ. η οικονομική υπέρβαση των άλλων ομάδων, που εσύ δεν πρέπει, όχι μόνο δεν μπορείς, δεν πρέπει να ανταγωνιστείς γιατί θα διαλύσεις την ομάδα σου και το μέλλον της. Έχουμε, βέβαια, και ένα άλλο φαινόμενο. Αυτό έχει να κάνει με την χώρα στην οποία ζούμε. Πώς ανταγωνίζεσαι ομάδες που έχουν διπλάσιο και τριπλάσιο μπάτζετ από σένα και είναι απλήρωτοι οι παίκτες τους; Τι κάνεις; Εγώ πώς το αντιμετωπίζω αυτό ως κύριος μέτοχος; Δεν έχω καμία θεσμική προστασία. Καμία. Εμείς και 3-4 ομάδες που είναι διαχρονικά φερέγγυες, πώς το αντιμετωπίζουμε όλο αυτό; Δεν είναι πάνω από 3-4 που είναι διαχρονικά φερέγγυες. Τραγικό νούμερο αν το σκεφτείτε. Εμείς το αντιμετωπίζουμε αυτό διαχρονικά και παίζαμε με ομάδες που ήταν απλήρωτοι οι παίκτες τους».
– Η λίγκα δεν πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό;
«Προφανώς. Όμως γιατί να λειτουργεί η λίγκα, όταν δυσλειτουργεί η χώρα; Η Λίγκα, η Ομοσπονδία, όλα αυτά τα εγχειρήματα στην Ελλάδα δεν είναι κάτι ξεχωριστό από την κοινωνία. Δυσλειτουργούν όλα.
Αλλά εμείς από μόνοι μας δεν μπορούμε να το αλλάξουμε όλο αυτό. Παλεύουμε συνεχώς, αλλά προς το παρόν έχουμε δεχθεί μόνο ήττες. Στη γερμανική λίγκα, για να πάρουμε το πιο ακραίο παράδειγμα, κάνεις ένα μπάτζετ, το οποίο το δείχνεις στη Λίγκα, επικυρώνεται και μετά πρέπει να βάλεις όλα τα λεφτά μπροστά και σ’ ένα κλειδωμένο λογαριασμό. Στην ιταλική λίγκα ελέγχεται η ομάδα από τις αρμόδιες αρχές και αν στον 2ο μήνα δεν έχουν πληρωθεί παίκτες, αρχίζει η αφαίρεση βαθμών».
– Είναι αυτή μία πρόταση;
«Θα μπορούσε να είναι. Βεβαίως. Είναι αδιανόητο να παίζεις με κάποιον που δεν πληρώνει τους παίκτες του. Και να ‘χει και δυο φορές καλύτερη ομάδα; Δηλαδή εμπαίζει εσένα, τους παίκτες, τους θεσμούς, όλους. Τα πάντα. Ουσιαστικά δεν υφίσταται πραγματικά αυτή η ομάδα».
– Πολύς ντόρος έχει γίνει για τη διαιτησία. Μάλιστα βγάλατε και μία ανακοίνωση μετά το παιχνίδι με τον Ήφαιστο. Θεωρείται πως αδικείστε;
«Στο περιβόητο θέμα της διαιτησίας… Εγώ δεν θεωρώ πως είμαστε συνεχώς «σφαγμένοι». Αυτό ακούγεται και κάπως έχει μπει στο μυαλό μας. Θεωρώ ότι κάτι έχει συμβεί στη διαιτησία τα τελευταία 2 χρόνια και δεν υπήρχε τα πρώτα 5 χρόνια που ήμασταν στην κατηγορία. Δεν το θεωρώ μόνο εγώ, αλλά πάρα πολλοί πρόεδροι. Κάτι συμβαίνει και δεν εννοούμε κάτι καλό. Κάτι κακό, το οποίο ούτε μπορούμε, ούτε θέλουμε να τεκμηριώσουμε. Δεν νομίζω πως η διαιτησία είναι το πρόβλημά μας.Από την
άλλη, στο ματς με τον Ήφαιστο Λήμνου το αντιλαμβάνομαι ως προσβολή. Και το
θεωρώ προσωπική προσβολή. Το έχω πάρει πολύ προσωπικά αυτό το θέμα. Από
συγκεκριμένο διαιτητή, τον Κορομηλά».
– Θα βοηθούσε το να μη γίνονται ορισμοί και να γίνεται κλήρωση των διαιτητών;
«Δεν μ’ αρέσει να ασχολούμαι με αυτά. Ο ρόλος μου στη λίγκα είναι να ασχολούμαι με τα εμπορικά θέματα και το branding, δηλαδή το πώς να εξελίξουμε αυτό το συλλογικό πράγμα. Δεν μ’ αρέσει αυτό το κομμάτι που λέγεται διαχειριστικό, σχέσεις με πολιτικούς, ΕΟΚ, διαιτητές. Αλλά το μήνυμα που έχουμε από παντού είναι ότι η διαιτησία είναι διαλυμένη. Η οργάνωση της διαιτησίας. Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει οργανωμένη διαιτησία. Γι’ αυτό και μπορεί ο Κορομηλάς να σφυρίξει ένα τέτοιο παιχνίδι και να μην έχει καμία τιμωρία ή αντίδραση».
– Είναι ο Χάρης Γιαννόπουλος ένα ξεχωριστό κεφάλαιο;
«Με το Χάρη έχουμε μία εξαιρετικά καλή σχέση. Όταν ήρθε το θέμα της ΑΕΚ, εγώ δεν είπα «Χάρη θα πας, Χάρη δεν θα πας». Τον ρώτησα «τι θες να κάνεις;». Μου είπε «Στην ηλικία μου θεωρώ ότι είναι η τελευταία μου ευκαιρία να παίξω σε αυτό το επίπεδο και ίσως πάω και πιο μακριά. Κωστή θέλω να πάω».
– Μπορούσε το Ρέθυμνο να βρει έναν αντικαταστάτη τέτοιου επιπέδου;
«Όχι. Δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην αγορά. Δεν υπάρχει. Και μην ξεχνάμε πως όταν ο Χάρης ήρθε εδώ μετά το εξωτερικό, ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση. Οι παίκτες που κοιτούσαμε το καλοκαίρι ήταν ο Σχίζας και ο Στυλιανού. Δεν είναι όμως στο επίπεδο του Χάρη».
– Ο κόσμος θέλει να βλέπει ποιοτικούς Έλληνες στην ομάδα του. Αφουγκράζεστε την επιθυμία του;
«Έχω μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για το μπάσκετ. Οι ποιοτικοί παίκτες είναι στο NBA με πάρα πολλά λεφτά. Από τότε που υπέγραψαν την τελευταία συμφωνία με το συνδικάτο των παικτών, είναι πολύ υψηλό το minimum salary που παίρνει ένας βετεράνος. Δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί δεν βλέπουμε πια παίκτες σαν τον Άρτις Γκίλμορ, τον Μπομπ Μάκαντου, τον Ντόμινικ Γουίλκινς, τον Μπάιρον Σκοτ; Ο λόγος είναι ότι ο μίνιμουμ μισθός που παίρνει ένας βετεράνος είναι πάρα πολύ υψηλός και γι’ αυτό δεν έρχεται στην Ευρώπη. Όσον αφορά τα ταλέντα. Ο Τόνι Κούκοτς πήγε στο NBA στα 27. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στα 19. Άρα, δεν μας έρχονται οι βετεράνοι και οι μικροί φεύγουν νωρίς. Αν κρίνουμε με βασικό κριτήριο την ποιότητα των παικτών, το μπάσκετ τώρα είναι πολύ χειρότερο απ’ ότι ήταν πριν. Έχουμε την τεχνολογία που μας επιτρέπει να βλέπουμε το καλύτερο, το NBA, 24 ώρες το 24ωρο. Έχω ένα γιο που παίζει στους Παμπαίδες του Ψυχικού και τρελαίνεται για μπάσκετ. Όμως δεν θα έρθει να δει παιχνίδι της ομάδας του πατέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει.
Πού θέλω να καταλήξω; Το μπάσκετ είναι χαμένο; Όχι. Οι αξίες του μπάσκετ στην Ευρώπη, για να είναι ενδιαφέρον και για να πηγαίνει κόσμος, πρέπει να είναι εξίσου αν όχι περισσότερο συναισθηματικές παρά αγωνιστικές. Άρα, πηγαίνουμε στο γήπεδο για άλλους λόγους. «Η ομαδάρα μου, η χώρα μου, το νησί μου, η Κρήτη». Μέσα σ’ αυτό είναι και ο Έλληνας παίκτης και η ύπαρξή του στη λίγκα είναι απαραίτητη.
Εδώ, όμως, έχουμε ένα συστημικό πρόβλημα. Από τη στιγμή που έχουμε 6 Αμερικάνους, έχουμε τεράστια δυσκολία. Έχεις αφήσει πολύ λίγο χώρο για Έλληνες και αυτοί οι 10 που είναι πολύ καλοί, θα κοστίσουν πάρα πολλά λεφτά. Και αυτούς δεν μπορούμε να τους πάρουμε εμείς. Εγώ, ναι, θα ήθελα περισσότερους Έλληνες παίκτες. Αν πας σε 2 ξένους, τότε το επίπεδο θα πέσει κατακόρυφα. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να γίνουν 4 ή 5 ξένοι».
– Βάσει της πορείας της ομάδας, τις τελευταίες εβδομάδες έχει δημιουργηθεί μία εντύπωση στον κόσμο πως αν η ομάδα υποβιβαστεί, εσείς θα αποχωρήσετε.
«Δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Από την στιγμή που αποδεχόμαστε πως το ευρωπαϊκό σύστημα δεν είναι με κλειστές λίγκες και είναι πυραμιδικό, συνεχίζεις ανεξαρτήτως κατηγορίας. Προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο ανάλογα με τα λεφτά που έχεις και με τον σχεδιασμό που έχεις κάνει. Μόλις αρχίσαμε να χτίζουμε αυτό τον σύλλογο. Πήραμε την καλή δουλειά του Νίκου Σαραντινού και τη μεγαλώσαμε πολύ και έχουμε άλλα 20-30 χρόνια μπροστά μας».
– Σε άμεση σχέση είναι και ένα τεράστιο πρότζεκτ. Το γήπεδο.
«Αν με ρωτήσεις τι είναι προτεραιότητα «να βολοδέρνουμε στην Α1 και να χάνουμε λεφτά, να ανταγωνιζόμαστε ομάδες που πιθανόν δεν θα είναι εκεί σε 1-2 χρόνια ή να βάλουμε τα λεφτά μας μαζί με τον Δήμο και τις αρχές για να γίνει το «Μελίνα Μερκούρη» ένα γήπεδο 2.000 θέσεων και αισθητικά το καλύτερο της Ελλάδος;». Προφανώς και το δεύτερο.
Αυτό μένει για πάντα. Είναι κάτι για την πόλη. Κάνεις κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά στην Αμερική. Μοχλεύεις την επιτυχία της ομάδας σου για να πείσεις τις αρχές να συμβάλουν για να γίνει κάτι ωραίο. Κάτι που θα έχει πολλαπλές χρήσεις για την πόλη. Δεν είναι μόνο μπάσκετ. Μπορείς να κάνεις συνέδρια, συναυλίες κ.ά. Χρησιμοποιείς το μπάσκετ για να φτιάξεις κάτι για την πόλη. Και το μπάσκετ κερδίζει από αυτό, γιατί έχει ένα ωραιότερο χώρο, περισσότερα εισιτήρια, μπορεί η ομάδα να παίξει Ευρώπη. Με το υπάρχον γήπεδο, πώς θα παίξουμε στην Ευρώπη;
Μιας και που μιλάμε για Ευρώπη, είναι άνευ ουσίας να παίζεις στην Ευρώπη. Δηλαδή, ΠΑΟΚ – Βαρέζει με 300 άτομα; Μπεσίκτας – Προμηθέας σε άδειο γήπεδο; Δεν ενδιαφέρει κανέναν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πέραν της Ευρωλίγκας και για συγκεκριμένες ομάδες, το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι απόλυτα αποτυχημένο. Ενδιαφέρει τους προπονητές, τους παίκτες και κάποιους γραφειοκράτες που ασχολούνται με αυτό. Ως θέαμα που απασχολεί το κοινό και εν δυνάμει υποστηρικτές, δηλαδή σπόνσορες, δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο».
– Οι μεγάλες ελληνικές ομάδες επιλέγουν να παραχωρήσουν κάποια ταλέντα για να πάρουν παιχνίδια. Θα μας ενδιέφερε κάτι τέτοιο ή θέλουμε κάτι δικό μας;
«Δικό μας. Θέλω, μέσα στα διάφορα πρότζεκτ που έχουμε μπροστά μας, να δημιουργήσουμε μία δικιά μας δεξαμενή ταλέντων. Με τον Σταύρο Μυκονιάτη ως τεχνικό διευθυντή και δη έναν άνθρωπο που θα συγκεντρωθεί σε αυτή τη δουλειά. Και εντός και εκτός Κρήτης. Ο Σταύρος ξεκίνησε από το νησί μας και πραγματικά θα ήθελα πάρα πολύ να έχουμε μία ομάδες με 3-4 «άκηδες». Για λόγους συναισθηματικούς και γιατί αυτό θα αρέσει στον κόσμο. Αυτά τα ταλέντα θέλω να τα πάρουμε εμείς».
– Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στον κόσμο;
«Δεν νοιώθω την ανάγκη να δίνω μηνύματα στον κόσμο γιατί η υποστήριξη αυτής της ομάδας, σας το λέω γνωρίζοντας την ανταπόκρισή του με διαρκείας – ταμπέλες, είναι εκπληκτική. Σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επαρχιακή ομάδα στην Ελλάδα, πιστεύω ότι έχουμε εξαιρετική συμπαράσταση. Είμαι πεπεισμένος, αν δεν είναι πάντα γεμάτο το γήπεδο παρόλο που το 80% των εισιτηρίων είναι πουλημένα, αυτό γίνεται λόγω της ώρας διεξαγωγής των αγώνων.
Πώς νοιώθω εγώ για τη λίγκα; Έχω πραγματικά κουραστεί και βαρεθεί με την έλλειψη σοβαρότητας αυτού του πράγματος. Δε μπορεί να παίζουμε το Σάββατο στις 15:30. Δεν υπάρχει αυτό, παγκοσμίως. Είναι ελληνική πατέντα και έχει να κάνει με την ώρα που έχει ποδόσφαιρο και για να προλάβει η ομάδα που έρχεται στην Κρήτη το τελευταίο αεροπλάνο. Αυτό είναι απίστευτο. Το να μείνεις ένα βράδυ συν το αεροπλάνο για τα 5 ματς που μπορεί να συμβεί αυτό σε μία μέση ομάδα, αντιστοιχεί στο 2% του συνολικού μπάτζετ. Άρα, δεν είσαι σοβαρός. Άρα, δεν θα έπρεπε να είσαι στη λίγκα».
Πηγή: Ν. Τζανετάκης – Ρεθυμνιώτικα Νέα
