Ο Ν. Κυριακόπουλος… για όλους και για όλα

Προπονητής στην επιτυχημένη ομάδα του Ρέθυμνο Futsal (και στις ακαδημίες του Ολυμπιακού Ρεθύμνου), παίκτης αλλά και αρχηγός. Ο Νίκος Κυριακόπουλος έκανε την είσοδο του στα γήπεδα ποδοσφαίρου το ‘94 με την ομάδα του Άρη Ρεθύμνου Παίδων, Νέων και Ανδρών έως το ‘09 που έγινε και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδα Futsal του Ρεθύμνου, γνωστή για την παρουσία της σε Α’ και Β’ Εθνική. Πολυπράγμων και με μεγάλη αγάπη για την μπάλα, προσπαθεί καθημερινά να αναπτύξει το ποδόσφαιρο σάλας, μέσω των σεμιναρίων που έχει παρακολουθήσει σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κρητική Επιθεώρηση» μας μιλάει για το πώς ξεκίνησε η ιστορία του με το futsal και πώς ιδρύθηκε μία ολόκληρη ομάδα. Μιας που εδώ και καιρό έχει αναλάβει τα ηνία του προπονητή, μας εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να έχεις πάνω από δύο ρόλους, ειδικά σε μια περίοδο όπου η ομάδα έμεινε εκτός για ένα χρόνο. Μας μίλησε για εκείνη τη δύσκολη χρονιά, όπου δεν τα παράτησε, μέχρι και την ημέρα που στέφθηκαν πρωταθλητές της Β’ Εθνικής και ανέβηκαν στη Futsal Super League.

-Ποιες οι δυσκολίες να συμμετέχεις σ’ ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα; «Υπάρχουν οι δυσκολίες στις μετακινήσεις, καθώς όλοι οι αγώνες εκτός έδρας, είναι εκτός Κρήτης. Οπότε έχουμε κόπωση λόγω ταξιδιού, πολλά έξοδα και δυσκολία στο να έχεις στη διάθεση σου μια πλήρη αποστολή. Γι’ αυτούς τους λόγους, παίζαμε δύο αγώνες σε κάθε αποστολή, για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε, κάτι που από αγωνιστική άποψη, δεν ήταν το ιδανικό τόσο για την ομάδα, όσο και για τους παίκτες».

-Η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος ήταν μεγάλη δικαίωση;
«Δεν το συζητώ. Για εμάς είναι μεγάλη νίκη το φετινό πρωτάθλημα, γιατί είναι προσπάθεια χρόνων, και όχι μόνο της φετινής χρονιάς. Στο τέλος της αγωνιστικής σεζόν 2015-16, που βρήκε την ομάδα να κατακτά το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Α’ Εθνική κατηγορία, μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, για διάφορους λόγους, όλα έδειχναν ότι θα είναι και το τέλος της ιστορίας της. Η ομάδα αντί για την άνοδο, τελικά είδε την έξοδο του πρωταθλήματος. Είναι τεράστια η δικαίωση, λοιπόν, γιατί ξεκινήσαμε από την αρχή, χωρίς διοίκηση, χωρίς ρόστερ παικτών και χωρίς συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Με δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα, προπονήσεις πολύ αργά το βράδυ, γινόντουσαν πράγματα βήμα-βήμα, για να φτάσουμε στην επίτευξη του στόχου, που στην αρχή δεν ήταν άλλος, από το να υπάρξει ξανά η ομάδα και το ποδόσφαιρο. Οπότε, κοιτώντας πίσω αυτά τα χρόνια και αναλογιζόμενοι το τι έχει κάνει ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί, μόνο ικανοποίηση μπορούμε να αισθανόμαστε, γιατί οι δυσκολίες μας ήταν πολλές και δεν ήταν μόνο εντός αγωνιστικού χώρου, κάτι που το κάνει παραπάνω ξεχωριστό για όλους μας».

-Τι έγινε μέσα σ’ όλο αυτό το διάστημα που μείνατε εκτός και ποιες ήταν οι σκέψεις της ομάδας;
«Αρχικά, ήταν μεγάλη η θλίψη στο άκουσμα της είδησης ότι ήμασταν εκτός πρωταθλήματος. Στη συνέχεια, η λογική έλεγε ότι όλο αυτό το ταξίδι της ομάδας είχε φτάσει πλέον στο τέλος της, χωρίς να γνωρίζουμε τον λόγο ή να ευθυνόμαστε εμείς γι΄ αυτό το γεγονός. Πήραμε την ευθύνη των όσων έχουν συμβεί και αποφασίσαμε να κάνουμε την προσπάθεια μας γι’ αυτό που αγαπούσαμε, χωρίς να γνωρίζουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια».

-Τώρα που προβιβαστήκατε στη Super League, υπάρχουν δυσκολίες; Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας;
«Θέλουμε να παίξουμε το άθλημα στο υψηλότερο επίπεδο που μπορούμε. Η διάθεση υπάρχει. Τη στιγμή που τελείωσε το πρωτάθλημα, υπήρχε αυτή η τεράστια χαρά γιατί το αξίζαμε, αλλά αμέσως το επόμενο δευτερόλεπτο, προσωπικά, σκεφτόμουν το τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα. Έχω συμμετάσχει ξανά σ’ αυτό το πρωτάθλημα άλλες 3 χρονιές, οπότε έχω την εμπειρία του και δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μένει κάποια στιγμή να γίνει μια συνάντηση, γιατί κάποιος μπορεί να φύγει λόγω δουλειάς, σπουδών ή να θέλει κάποιος να παίξει αλλού. Οπότε πρέπει να δούμε ποιοι είμαστε, ποιους μπορούμε να φέρουμε γιατί αυτοί που είμαστε φέτος, δε φτάνουμε. Γιατί με 5 ή 6 άτομα αποστολή, δεν μπορούμε να πάμε στην Α’ Εθνική. Για να μιλάμε ότι όντως μπορούμε να πάμε και να σταθούμε, η βάση αυτή που είχαμε των 6 παικτών στις αποστολές, πρέπει να πάει στο 10. Θέλουμε το ρόστερ να είναι πραγματικό για τους αγώνες. Είναι ένα άθλημα απαιτητικό, δε γίνεται να πηγαίνεις με 2 αλλαγές και να κινδυνεύεις να τραυματιστείς. Το άλλο είναι να λύσουμε τα διοικητικά θέματα. Να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε κάποια πράγματα νωρίτερα, έτσι ώστε να ξέρουμε όταν θα έρθει η ώρα θα είμαστε εντάξει. Είναι συνδυασμός πραγμάτων που πρέπει να γίνουν.
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνουν τα παραπάνω και να συμμετάσχουμε στη Futsal Super League, να φέρουμε στο Ρέθυμνο ιστορικά σωματεία όπως ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ και ο Δούκας και να αγωνιστούμε απέναντι τους. Ένας ρεαλιστικός στόχος βάσει των μέχρι τώρα δεδομένων, θα ήταν η παραμονή, κάτι που η ομάδα δεν είχε καταφέρει στην παρουσία της, στην κατηγορία τα προηγούμενα χρόνια
».

-Πώς ξεκίνησε το Futsal για ‘σένα;
«Αρχικά, έπαιζα από μικρή ηλικία κλασικό ποδόσφαιρο σε ομάδα του Ρεθύμνου, φτάνοντας μέχρι και το αντρικό, που αγωνιζόμουν με την τότε ομάδα μου, σε Α’ τοπικό και Δ’ Εθνική κατηγορία, που υπήρχε τότε. Λόγω, όμως, επαγγελματικών υποχρεώσεων από ένα σημείο κι’ έπειτα, δεν μπορούσα να ακολουθήσω το πρόγραμμα της ομάδας. Κάπου εκεί, χρονικά, συνέπεσε και ο ερχομός των ιδιωτικών γηπέδων και των τουρνουά 5×5 στην Ελλάδα, όπως και στο Ρέθυμνο. Δημιουργήθηκε, έτσι, μια ομάδα-παρέα από παίκτες, που όλοι προήλθαν από το κλασικό ποδόσφαιρο, με συνεχή παρουσία σε τοπικά, αλλά και πανελλήνια τουρνουά. Με τα χρόνια ασχολίας, μας γεννήθηκε το ενδιαφέρον να μάθουμε αν υπήρχε κάτι επίσημο, κοντά σ’ αυτό που ήδη κάναμε. Έτσι, μάθαμε το Futsal».

-Πόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσει μία ομάδα;
«Σίγουρα είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά για ένα άθλημα που δεν είναι διαδεδομένα στη χώρα σου. Αγωνιστικά ήταν δύσκολο, γιατί μας έλειπαν βασικές τεχνικό-τακτικές γνώσεις και δεν υπήρχε στην Κρήτη κάποιος προπονητής με γνώσεις στο ποδόσφαιρο σάλας. Από την άλλη, στο οργανωτικό κομμάτι, έπρεπε να δομηθεί εξολοκλήρου. Το κομμάτι αυτό, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, το έτρεξε ο ιδρυτής και εμπνευστής της ομάδας, ο Δημήτρης Καλογεράκης».

-Θεωρείς ότι το άθλημα είναι διαιδεδομένο;
«Το άθλημα, στο εξωτερικό, είναι πολύ διαδεδομένο. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τα πρωταθλήματα είναι επαγγελματικά, με πολλές κατηγορίες και μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ. Είναι δομημένο από τη βάση του με πρωταθλήματα όλων των αναπτυξιακών ηλικιών, που συμμετέχουν σ’ αυτά οι ακαδημίες ποδοσφαίρου σάλας. Αν μιλήσουμε για την Ελλάδα, το άθλημα δεν είναι ακόμα γνωστό. Είναι αρκετό να αναφέρουμε ότι υπάρχουν ομάδες στην Αθήνα, κατά βάση, με εξαίρεση τη δική μας και της Σάμου, με πρώτη της συμμετοχή, τη χρονιά που μας πέρασε. Ένα θετικό γεγονός, ως προς τη διάδοση του αθλήματος στη χώρα μας, είναι η συμμετοχή μεγάλων και ιστορικών σωματείων, όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ, οι οποίες αγωνίζονται στην Α’ Εθνική, ενώ υπάρχει ενδιαφέρον κι’ από άλλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ».

-Τι γίνεται ακριβώς στις άλλες χώρες που παίζουν Futsal;
«Στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, το Futsal είναι συνδεδεμένο και λειτουργεί ως προθάλαμος των παικτών στο κλασικό ποδόσφαιρο. Στη Βραζιλία, γενέτειρα του συγκεκριμένου αθλήματος και στην Ουρουγουάη, τα παιδιά είτε αγωνίζονται σε ακαδημίες ποδοσφαίρου σάλας είτε σε ακαδημίες κλασικού ποδοσφαίρου, μέχρι και την ηλικία των 12 ετών. Για να καταλάβουμε την έκταση του αθλήματος στο εξωτερικό, αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τις ομοσπονδίες Futsal των εκάστοτε χωρών, η Βραζιλία δηλώνει 37 εκατομμύρια εγγεγραμμένους παίκτες Futsal και η γειτονική Ιταλία 4,5 εκατομμύρια παίκτες. Σε μια μέτρηση της FIFA, σε 5 χώρες από τις 122 ενώσεις που υπάγονται σ’ αυτή, ο αριθμός ήταν 69,5 εκατομμύρια παίκτες. Άλλος ένας σημαντικός αριθμός για την απήχηση του αθλήματος στο εξωτερικό, το παγκόσμιο κύπελο του 2012 στην Ταϊλάνδη, μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε 196 χώρες και το παρακολούθησαν από την τηλεόραση, συνολικά 140 εκατομμύρια άνθρωποι».

-Είναι δύσκολο ένας παίκτης ποδοσφαίρου να παίξει Futsal ή το αντίστροφο;
«Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, στο εξωτερικό, ξεκινάνε το ποδόσφαιρο μέσω του Futsal. Μάλιστα, έρευνα της UEFA για τη χρησιμότητα του Futsal στο κλασικό ποδόσφαιρο, αναφέρει μέσα σε άλλα, παίκτες να έχουν 210% περισσότερη επαφή με τη μπάλα, ανάπτυξη και βελτίωση ταχύτητας, λήψη απόφασης και εκτέλεσης, λόγω του μικρού χώρου και χρόνου που παίζεται το άθλημα. Στην έρευνα συμμετείχαν παίκτες, γνωστοί και σε ‘μας από το κλασικό ποδόσφαιρο, όπως ο Dani Alves, Hulk, Ronaldinho, Ronaldo, Zidane, Vieira, Cristiano Ronaldo, Messi, Neymar, Pele, οι οποίοι αναφέρουν, ο καθένας ξεχωριστά, την επίδραση που είχε η ενασχόληση τους με το Futsal στις μικρές ηλικίες και πώς αυτό συνέβαλε στην ανάπτυξη τους, αργότερα στο κλασικό ποδόσφαιρο».

-Η οικονομική κρίση πόσο έχει επηρεάσει το άθλημα;
«Την περίοδο που ξεκίνησε η ομάδα που ήμουν παίκτης και αρχηγός, δεν είχα άμεση σχέση με το διοικητικό θέμα. Ναι, μεν μπορεί να γνώριζα κάποια πράγματα, αλλά δεν ήμουν αυτός που το έτρεχε. Τότε, σίγουρα, υπήρχαν πιο εύκολα οι χορηγοί. Όχι μόνο σε αριθμό, αλλά και αυτοί που βοηθούσαν, βοηθούσαν με μεγαλύτερα ποσά. Σήμερα που μιλάμε είναι πολύ πιο δύσκολο».

-Στην ομάδα είχε δύο ρόλους, εκείνου του παίκτη και του προπονητή. Είναι δύσκολος συνδυασμός;
«Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να είσαι είτε παίκτης είτε προπονητής. Λόγω κάποιων συγκυριών, ανέλαβα και τον ρόλο του προπονητή. Ασχολούμαι σοβαρά με την προπονητική και μου αρέσει, όπως επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ να αγωνίζομαι ως παίκτης στο ποδόσφαιρο σάλας. Η δυσκολία στο να κάνω και τα δύο ταυτόχρονα είναι αρκετά μεγάλη και σίγουρα, χάνω είτε στο ένα κομμάτι είτε στο άλλο. Είναι ένα θέμα που με απασχολεί και αναζητώ λύση».

Χριστίνα Νικολοπούλου

1 Σχόλιο

  1. Aπορία

    Σεβαστές οι προσπάθειες του κ.Κυριακόπουλου, αλλά όλη τη χρονιά η ομάδα του υπέπεσε σε παρατυπία, η οποία δεν έγινε αντιληπτή… ή έκαναν κάποιοι τα στραβά μάτια.
    Mπορεί να είναι κάποιος προπονητής με δίπλωμα uefa και ταυτόχρονα παίχτης σε ομάδα;

    To άρθρο 19 του ΚΑΠ, περί ασυμβίβαστου, το χει διαβάσει κανείς;

    Απάντηση

Απαντήστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *